นิทานเรื่องนี้ก็เป็นนิทานอีกเรื่องของอีสปครับ
ณ หนองน้ำแห่งหนึ่งริมทุ่งนา วัวตัวหนึ่งเดิน
มากินน้ำและเหยียบโดนลูกอึ่งอ่างตายไปหลายตัวเมื่อแม่อึ่งอ่าง
กลับมา ลูกๆ ก็รีบเล่าให้แม่ฟังด้วยความตื่นกลัวว่า
“แม่จ๋าเมื่อกี้มีตัวอะไรไม่รู้ สูงไหญ่ทะมึน
เหยียบพวกเราตายไปหลายตัว น่ากลัวมากเลยจ้ะ”
แม่อึ่งอ่างได้ฟังก็สูดลมแล้วพองตัวให้ใหญ่ขึ้น
แล้วถามด้วยความอยากรู้ว่า
“ตัวใหญ่เท่านี้ไหม?”
ลูกอึ่งอ่างบอกว่า”ใหญ่กว่านี้อีกจ้ะแม่”แม่อึ่งอ่าง
จึงพองตัวขึ้นอีก
ลูกๆก็ตอบว่า”ยังไม่ถึงครึ่งเลยแม่”
แม้ว่าแม่อึ่งอ่างจะพองตัวขึ้นเท่าไร แต่ลูกๆก็ยัง
สายหน้าว่ายังใหญ่ไม่ถึงครึ่งแม่อึ่งอ่างจึงนึกฉุนเฉียวจึงพองตัวขึ้น
สุดแรงเกิดจนตัวเองทนไม่ไหว ท้องแตกตายริมหนองน้ำแห่งนั้น
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
เมื่อทำสิ่งใดควรรู้จักประมาณตนให้เหมาะสม
ขอขอบคุณเนื้อหาและภาพจาก หนังสือ101เรื่องเอกนิทานอีสป ครับผม
ยืมหนังสือนี้มาจากหน้งสมุดโรงเรียนทวีธา
ด.ช.ภควัชร อนะมาน ม3/3 เลขที่3
ใส่ความเห็น